Veel ouders vergeten dat het nodig is om de reden voor het verbod uit te leggen wanneer ze iets aan hun kinderen verbieden. Ik begreep de voordelen van deze eenvoudige techniek niet alleen van de voorbeelden van bekende moeders, maar ook van mijn eigen. Ik zal verschillende verhalen met je delen.
- Verboden zonder woorden hebben geen resultaat
Mijn goede vriend werkt als kapper. Onlangs vertelde ze me verontwaardigd een verhaal dat op het werk gebeurde.
Omdat ze ook in het weekend werkt, maar er is geen kleuterschool, moest ze haar dochter (3 jaar oud) meenemen naar de kapper. In het begin was alles rustig, het kind had iets te doen, maar het speelgoed verveelde zich snel.
Op dit moment arriveerde een jong meisje met een mooie tas met een glimmende ketting. Het meisje legde haar tas op de stoel naast zichzelf en begroef zich aan de telefoon.
Een dergelijke actie veroorzaakt op zichzelf ongehoorzaamheid.
Natuurlijk werd het kind aangetrokken door een nieuw helder speeltje. De baby begon zonder te vragen aan haar handtas te trekken en deed hem zelfs aan. Het meisje merkte op, was woedend en wendde zich tot mijn vriend. Hetzelfde pakte de ketting gewoon uit haar handen.
Het kind begrijpt geen ongemotiveerde handelingen. Ze zag een "speeltje", ze namen haar mee zonder iets uit te leggen. Als gevolg hiervan begreep de baby de redenen voor deze actie niet en was hij overstuur.
Natuurlijk, zonder de juiste uitleg, reikte het meisje opnieuw naar iemand anders haar portemonnee. De eigenaar maakte een directe observatie rechtstreeks aan haar en haar moeder nam de tas weer weg zonder uitleg. Dit leverde geen resultaat op en de situatie herhaalde zich.
Als gevolg daarvan barstte de baby in tranen uit en het meisje pakte dingen en vertrok. Een vriend snoof minachtend dat de ongemanierden waren opgegroeid. Maar we leggen de opvoeding vast en een zekere fout ligt bij haar. Wat was er mis in de situatie?
Moeder had de handtas van haar dochter moeten wegnemen en zeggen dat het onmogelijk is om de dingen van andere mensen aan te raken.
De oplossing is eenvoudig en het effect is erg belangrijk. Het brein van het kind is niet altijd in staat om precies te begrijpen hoe het in een bepaalde situatie moet handelen, dus het kind heeft een verklaring nodig. Anders zal hij de perfecte actie herhalen, zonder de gevolgen te begrijpen.
- Het is onmogelijk, omdat ik het zei ... Waar is het motief?
Een ander belangrijk probleem bij het verklaren van hun verboden aan kinderen is het gebrek aan specificiteit. Elk verbod moet naar behoren worden beargumenteerd.
Toen we op vakantie waren, zag ik op het strand de volgende situatie. De jongen, blijkbaar 3-4 jaar oud, wilde geen panamahoed dragen. Zijn moeder bleef haar koppig terugtrekken.
De jongen trok zijn panamahoed af, gooide hem weg en de moeder bleef hem aantrekken en was nerveus. Blijkbaar besefte ze dat het zonder uitleg niet zou werken. En toen volgde een dialoog:
- Zet de panama-hoed op.
"Ik wil het niet."
- Het is onmogelijk zonder een panama.
- waarom?
"Omdat ik het zei."
Op het gezicht van de baby was duidelijk een misverstand te lezen. En moeder, alsof er niets was gebeurd, bleef zonnebaden. Persoonlijk vind ik deze benadering absoluut verkeerd. De uitdrukking "Omdat ik het zei" toont natuurlijk ouderlijk gezag, maar draagt geen enkel moraliserend moment.
Wat moet in deze situatie worden gedaan?
De vraag van het kind "Waarom?" Moest worden beantwoord met een concrete uitleg. Bijvoorbeeld: "Omdat zonder een panama je hoofd pijn doet van de zon." De verklaring is eenvoudig, maar de motieven zijn duidelijk voor de baby.
Omdat ze extreem nieuwsgierig zijn, willen kleine kinderen alles over alles weten, inclusief de redenen voor bepaalde acties. Zowel ouderlijk als hun eigen.
- Schreeuwen en vloeken is niet het beste alternatief voor een rustige uitleg
Maar dit verhaal is direct verbonden met mij. Mijn dochter en ik waren aan het relaxen in het park bij de speeltuin. Terwijl we met mummies aan het praten waren, waren de kinderen bezig in het zand.
Op een gegeven moment sprong een van de moeders scherp en begon te schreeuwen naar het hele platform, zodat de baby het speelgoed van iemand anders diep in het zand zou gooien. En dit alles gebeurde op een gebiedende toon.
Een buurman zei toen in mijn oor: “Nou kijk, het heeft zoveel zin om te schreeuwen. Het kind zal het niet begrijpen '. Ik was het met haar eens en toen maakte ik dezelfde fout, maar nu al thuis.
Mijn dochter wilde een tablet spelen, hoewel het te laat was en ik haar naar bed moest brengen. En u weet waarschijnlijk zelf hoe moeilijk het is om een kind te leggen als hij helemaal niet wil slapen. Daarom zei ik, al heel moe, met een verhoogde stem dat niemand zou spelen. En toen herinnerde ik me wat er overdag gebeurde.
- Laten we 's nachts beter met u lezen, zodat u vredig en zoet zult slapen. En 's nachts spelen is slecht, ze geven geen goede dromen aan dromen.
Zo kon ik niet alleen mijn verbod verklaren, maar er ook van profiteren. De belofte van een interessant sprookje deed haar dochter snel naar bed gaan en tijdens het lezen viel ze ook snel in slaap.
Van alle manieren om ouderlijke verboden te verklaren, is schreeuwen de slechtste optie. Dit heeft een negatieve invloed op de psyche en het zelfvertrouwen van het kind, bovendien kunnen ze zeker niets verklaren!
Ik hoop dat deze verhalen nuttig en moraliserend zullen zijn, omdat ieder van ons ten minste één keer vergist was in het verbieden van iets aan het kind.
