Stereotypen over complete mensen bestaan ongemeten. En als het lijkt dat het onmogelijk is om iets nieuws te bedenken, roept de fantasie van anti-body-positieven nogal onrealistische ideeën op.
Onlangs heeft de verbeelding van negatief ingestelde mensen een hoogtepunt bereikt. Een ander stereotype is:
“Communicatie met complete mensen en jezelf daarmee omringen maakt je ook compleet!”
Dit stereotype werd aanvankelijk uitsluitend begrepen als gezamenlijke diners en het klonk meer specifiek: "Je eet nooit omringd door de volle, anders word je zelf dik."
Het stereotype is echter gegroeid en nu begrijpen ze het als een verbod op vriendschap met complete vrienden, samen tijd doorbrengen en zelfs gewoon kletsen met mollige kennissen.
Waar komt de mythe vandaan dat communiceren met de volledige zal leiden tot gewichtstoename
Dit is best grappig, maar hij kwam uit een ander stereotype en een gezegde dat op basis daarvan ontstond. “Vertrouw nooit op een dunne kok”. Men geloofde dat een magere chef-kok zijn eigen brouwsel niet probeert, en dit zou om één reden kunnen zijn - hij kookte slecht.
Een volledige kok daarentegen is een teken van heerlijk eten. Daarom leek de mythe dat een goede chef-kok te zwaar moet zijn. En toen werd dit stereotype overwoekerd met nuances, werden nieuwe kleuren en ideeën toegevoegd, wat leidde tot het concept van de schadelijkheid van 'lunch met het volle'.
Is al deze fictie?
Vanuit het perspectief van de psychologie is er in deze situatie nog steeds een verborgen achtergrond. Dit komt door de eetgewoonten van elke persoon afzonderlijk.
Als een persoon een zwakke wilskracht heeft of als er geen duidelijk gevormde eetgewoonten zijn, zal hij zichzelf zonder twijfel en reflectie teveel toestaan als hij met een volledige persoon luncht.
Dat wil zeggen dat alleen initiële psychologische attitudes gewichtstoename kunnen beïnvloeden. Als een persoon een gezonde levensstijl volgt en niet te veel eet, altijd de porties en de kwaliteit van voedsel onder controle, dan zal hij niet te zwaar zijn.
Verplaats de verantwoordelijkheid voor uw eigen zwakheden niet naar mensen met overgewicht in uw omgeving.
Iedereen heeft zijn eigen keuze van wat en wanneer te eten. Maar velen zullen zich liever verschuilen achter stereotypen om een gebrek aan wilskracht of een banale wens om lekker voedsel te eten te rechtvaardigen.
Hoe veranderde het stereotype in onwil om met complete te communiceren?
Te veel eten, vooral onder diegenen die proberen af te vallen of zich binnen het strikte kader van diëten te houden, veroorzaakt vaak een schuldgevoel. En omdat het instinct van zelfbehoud in de menselijke natuur wordt gelegd, wordt schuld geleidelijk overgedragen aan degenen die door de hersenen worden beschouwd als de oorzaak van te veel eten.
Als lichaam-positieve mensen hun lichaam accepteren zoals het is en zich niet schuldig voelen over het eten van schadelijk en vet voedsel, dan zullen aanhangers van een gezonde levensstijl en voeding een sterk negatief effect hebben op deze gewoonten.
Natuurlijk moet de negativiteit worden overwonnen en als gevolg daarvan vallen volledige mensen uit de omgeving onder censuur. Ze worden gecrediteerd met een zeer mythische invloed van buitenaf. Maar daar eindigt het proces niet.
Communicatie met dikke mensen wordt nu beschouwd als een directe bedreiging, omdat vergaderingen vaak worden gehouden tijdens de lunch of het diner.
Maar in feite komt een andere situatie vaker voor! Wanneer een vol persoon op dieet is en een dunne gesprekspartner tegelijkertijd op junkfood leunt.
De invloed van stereotypen op het leven en de samenleving
Natuurlijk willen maar weinigen de bronnen van stereotypen leren kennen en begrijpen. Ze worden simpelweg genomen voor de nominale waarde en proberen niet de echte reden te achterhalen voor het verschijnen van dergelijke mythen.
Als gevolg hiervan waren er veel negatieve punten in de samenleving:
- Ze veroordelen volledigheid, noemen het gebrek aan wilskracht, en ze vermijden dergelijke mensen zelf vanwege hun eigen zwakheid;
- Ze weigeren vrienden te zijn met dikke mensen, en soms willen ze niet eens communiceren;
- Mensen met prachtige vormen krijgen geen werk;
- Lichaamspositivisten worden veroordeeld voor hypocrisie, omdat ze de interesse in gezond eten en sporten niet begrijpen (en velen houden zich tenslotte aan de principes van een gezonde levensstijl).
Mensen zijn bang voor iets dat ze niet begrijpen, maar in feite is veel meer angst het besef van hun eigen zwakheden. Dus is het de moeite waard om anderen de schuld te geven voor hun eigen imperfectie?
Deel uw mening!
